Na wschodniej części Ziemi Lubelskiej, nad rzeką Krzną, leży stary gród Łuków. Niegdyś wokoło otaczała go gęsta, ciemna, nieprzenikniona puszcza. Tutejsi ludzie byli odważni, waleczni i mężni, gdyż musieli bronić się przed częstymi najazdami Jaćwingów i Litwinów. Nazwa Łuków pochodzi od staropolskiego słowa „ług”, „łęg”, co oznacza bagna, które były kolejnym niebezpieczeństwem czyhającym na dzielnych łukowian. Rozciągały się pomiędzy miastem i wsiami Ryżki i Sięciaszka. Życie na bagnach nie było łatwe. Nosiły one nazwę „Niedźwiedzi Ług”. Nazwa ta wskazuje ,że był to matecznik niedźwiedzia i to było powodem nadania miastu herbu z niedźwiedziem. Ów herb nie ma nic wspólnego z nazwą Łukowa. Istnieje jednak pewna legenda wyjaśniająca pojawienie się w godle miasta tego władcy puszczy.
Pewnego dnia król Bolesław Wstydliwy jechał wraz ze swym orszakiem do tego grodu położonego na bagnie. Towarzyszyła mu liczna zbrojna eskorta, wszyscy ubrani w bogate , błyszczące stroje. Nagle przed królem stanął wielki, potężny niedźwiedź. Stojąc na dwóch tylnych łapach, patrząc wprost w oczy króla, nie wyrażał agresji. Wojsko króla chciało zgładzić bestię, aby nie zagrażała bezpieczeństwu władcy. Król widząc, że niedźwiedź jest spokojny nakazał, aby puścić go wolno. Niebawem zwierzę bez pośpiechu zeszło im z drogi. Kiedy Bolesław był już w grodzie, dowiedział się od mieszkańców, że niedźwiedzie zamieszkują tutejsze tereny, jednakże nie są agresywne, nie robią im krzywdy i nie zagrażają ich bezpieczeństwu. Łukowianie darzą szacunkiem te zwierzęta. Król zaproponował, aby na pamiątkę tego zdarzenia umieścili na swym herbie niedźwiedzia. Oni zgodzili się. A na znak tego, iż miasto było własnością króla, futrzany olbrzym otrzymał koronę nad głową.
Od tamtej pory do dziś niedźwiedź pilnuje miasta. Ongiś jego drewniana figura zdobiła plac w środkowej części Łukowa. Kiedy nagle zwierzę zniknęło z tego miejsca i pojawiło się w innym zakątku grodu, ludzie powiadali między sobą, iż niedźwiedź zwiedził miasto, któremu patronuje.
Dominika Dołęga, l.12